معاون سرمایه‌گذاری معاونت توسعه روستایی ریاست‌جمهوری با اشاره به فعالیت‌های اشتغال‌زایی که تاکنون صورت‌گرفته، این پرسش را مطرح کرد که آیا دولت باید خریدار این محصولات نیز باشد و اقدام به بازارسازی تضمینی نماید؟!
به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، سید وحید سعادت در مصاحبه تلفنی با برنامه گفتگوی اقتصادی با اشاره به اینکه در سازوکار حاکم بر توزیع محصولات و اقتصاد روستا و عشایر دچار مشکل هستیم، گفت: سازوکارهایی که در راستای حمایت از زیر ساخت‌ها به کار می‌رود، به‌خوبی چینش نشده و هماهنگی لازم را ندارند. امروز زیر ساختی به نام ناحیه صنعتی داریم که تکمیل‌کننده زنجیره تولید محصولات کشاورزی است که پیش‌تر در وزارت جهاد سازندگی و امروز به وزارت صنعت و در ادغام با سازمان شهرک‌ها و صنایع کوچک می‌باشد.
وی افزود: امروز زون‌بندی‌ها به شکل درستی توسط وزارت جهاد و بر اساس پهنا و اقلیم‌های موردنظر صورت نگرفته و برای آن مجوز صادر می‌شود و از طرفی ناحیه‌های صنعتی از زنجیره‌های قبلی حمایت لازم را به عمل نمی‌آورند و ارتباطی نیز با هم ندارند؛ در واقع امروز اگر در جایی شهرک صنعتی ایجاد می‌کنند، ابتدا ناحیه صنعتی آن را صورت می‌دهند و تغییر کاربری‌ها اجرایی شده و زیر ساخت‌های لازم و امکانات صنعتی‌شدن فراهم می‌گردد و سپس به شهرک صنعتی تبدیل می‌شود. این اتفاق برای روستاها نیز رقم می‌خورد و با افزایش جمعیت نسبی، به‌جای این که فضای مولد مورداستفاده قرار گیرد، اقدام به ایجاد ناحیه صنعتی می‌کنند؛ حال آن که تبعات فرهنگی اجتماعی زیادی نیز به همراه دارد و بااین‌وجود چنین روستاهایی را به شهر تبدیل می‌کنند؛ ولی این مناطق الزام لازم را برای تبدیل‌شدن به شهر ندارند.
سعادت با بیان اینکه ورود دام به شهرها ممنوع است و ازاین‌رو بیکاری را در چنین نقاطی دامن می‌زند، گفت: زندگی و فضای اقتصادی لازم نیز از بین می‌رود و این مسئله یک چالش است. بااین‌وجود سرمایه‌گذاری بسیاری صورت‌گرفته و تسهیلات زیادی نیز داده شده و حتی مشاغل بسیاری شکل گرفته است.
معاون سرمایه‌گذاری معاونت توسعه روستایی ریاست‌جمهوری در مصاحبه با رادیو گفت‌وگو با اشاره به تسهیلاتی که از محل صندوق توسعه ملی تأمین شده است، گفت: این تسهیلات با اجازه رهبری پرداخت و پول‌ها داده شده است. به‌عنوان‌مثال در سیستان یک کارخانه صنعتی بحث ریسندگی را در یک ناحیه صنعتی شکل داده و از تسهیلات اشتغال پایدار روستایی نیز بهره برده بود و در بازدید از معضلات و مشکلات کار پرسیدیم که نبود بازار مطرح شد و این تولیدکننده اذعان می‌داشت که اگر یک نهاد نظامی این پارچه‌ها را خریداری کند، اشتغال را تا ۴ برابر افزایش خواهم داد و تجهیزات و مکان موردنظر را هم داشت و فقط درگیر نبودِ بازار بود.
وی خاطرنشان کرد: باید بازارسازی کنیم؛ ولی نباید نقش سازمانی برای خرید محصولات و فروش آن را بازی کنیم؛ در حال حاضر سازمان تعاون روستایی اتحادیه‌هایی بدین منظور شکل داده و از طرفی نواحی صنعتی را نیز داریم و صنوف تولیدی و صنایع‌دستی نیز مرتبط با این امر هستند و حتی ایجاد صنایع‌دستی در راستای افزایش بهره‌وری شکل می‌گیرد.