به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، سریال «وارش» به کارگردانی احمد کاوری و به تهیه‌کنندگی محمودرضا تخشید توانسته نظر مخاطب را جلب کند. در گزارش پیش رو، با کارگردان و دو بازیگر این سریال گفت‌وگو کرده‌ایم:
احمد کاوری: با کار در فضای اقتباس راحت‌ترم
احمد کاوری، فارغ‌التحصیل رشته ادبیات نمایشی است. او سریال‌هایی مانند «شکر تلخ»، «بیدار باش»، «خواب بلند»، «خودزنی» و «دختر گمشده» را در کارنامه دارد. کاوری با سریال شبانه «وارش» در مقام کارگردان، مهمان شبکه سه سیماست. او درباره چگونگی همکاری‌اش با این سریال گفت: کارگردانی سریال را کامبیز دارابی که سال‌هاست به‌عنوان دستیار با من کار می‌کند، به بنده پیشنهاد داد. آقای دارابی و آقای تخشید به‌عنوان تهیه‌کننده و مجری طرح برای کارگردانی این سریال با افراد مختلفی صحبت کرده بودند، اما در نهایت با من به توافق رسیدند. وقتی فیلم‌نامه را خواندم، قبول کردم کارگردانی آن را بر عهده بگیرم.
کاوری با بیان اینکه شیوه روایت فیلم‌نامه، اولین ویژگی و شاخص پذیرفتن یا رد کار است و تلاش کرده تا نوشته را به تصویر درآورد، گفت: فیلم‌نامه «وارش» اقتباسی از رمان برجسته «مهاجران» هاوارد فاست است.
وی افزود: ابتدا متوجه شدم فیلم‌نامه 10 سال پیش نوشته شده و در این مدت حتی تهیه‌کنندگان و کارگردانان دیگری پای کار رفته‌اند، ولی بنا به دلایلی که نمی‌دانم، کار را رها کرده بودند. وقتی دیدم فیلم‌نامه برداشتی از «مهاجران» است بیش‌تر راغب شدم، چراکه معمولاً کارهایی که تابه‌حال انجام داده‌ام، همه اقتباسی بوده‌اند و احساس می‌کنم در فضای اقتباس، راحت‌تر می‌توان با یک قصه کنار آمد، چون قصه قوام خودش را در قالب قبلی که رمان، داستان یا تحقیق بوده، به دست آورده و بعد از آن بیش‌تر صحنه‌سازی و تصویرسازی کار می‌ماند که بخشی از آن در فیلم‌نامه می‌آید و در اجرا نیز تقویت می‌شود تا به شکلی ارائه شود که در قالب تصویر، مخاطب را جذب کند و تحت تأثیر قرار دهد.
وی با اشاره به اینکه تولید سریال به‌دوراز فضای آپارتمانی با نمایش زیبایی‌های شمال کشور بر جذابیت‌ها افزوده است، گفت: مخاطبان با فضای شمال کشور ناآشنا نیستند. در بسیاری از آثار سینمایی و تلویزیونی این فضا برای بستر و جغرافیای قصه انتخاب شده است، ولی ما سعی کردیم حتی از قالب‌های تکراری که معمولاً در نمایش فضا استفاده می‌شود، یک قدم پا را فراتر بگذاریم و به مکان‌های خیالی و رؤیایی برویم؛ مثلاً در هیچ جای شمال، جلگه در کنار دریا وجود ندارد، اما ما این فضا را درست کردیم تا فضای غیرمتعارفی در ذهن مخاطب ایجاد کنیم؛ به طوری که بسیاری می‌پرسند محل فیلم‌برداری کجاست؟
در «وارش» ترکیب متنوعی از بازیگران بومی، کم‌تر دیده شده، کم‌تجربه و حرفه‌ای را کنار هم می‌بینیم. کاوری با بیان اینکه دارابی در این انتخاب‌ها به او کمک کرده، افزود: برای نقش «وارش»، انتخاب اول ما خانم طهموری نبود و از افرادی که ممکن بود این قابلیت را داشته باشند، آزمون گرفتیم، ولی به دنبال بازیگران مشهور هم بودیم. سرانجام به این نتیجه رسیدیم که خانم طهموری بازیگر خوبی است و گرچه در سریال‌های «پدر» و «پرستاران» بازی کرده، ولی هنوز بیننده با چهره‌اش آشنایی ندارد و می‌تواند در نقش «وارش» ظاهر شود.
وی افزود: برخی نقش‌ها در شأن و اندازه بعضی از بازیگران نبود، ولی با ما همراه شدند. برخی بازیگران مثل بهنام تشکر، رحیم نوروزی، افشین سنگ چاپ، علیرضا کمالی، شهرام قائدی و کوروش سلیمانی هم بهترین گزینه‌ها بودند. بازیگران بومی را بر اساس آزمون که یکی، دو ماه قبل از فیلم‌برداری از آنان گرفته شد، انتخاب کردیم و در حین فیلم‌برداری هم از بازیگران جدید آزمون می‌گرفتیم و در نهایت، به ترکیب کنونی رسیدیم.
وی با اشاره به اینکه یکی از وظایف تلویزیون، معرفی بازیگران جدید به فضای نمایشی است، اظهار کرد: بازخوردهای بسیار خوبی از مردم گیلان و دیگر استان‌ها داشتیم. به‌هرحال همیشه عده‌ای منتقد هستند و شاید از اثری خوششان نیاید. بنده به نظر همه احترام می‌گذارم.
برخی از کاربران فضای مجازی در حالی منتقد سریال بودند که بسیاری از آن‌ها فقط یک قسمت سریال را دیده بودند و دیگر قسمت‌ها را پیگیری نکردند. کسی که سریال را ندیده، نباید به خودش اجازه می‌داد توهین کند. در یک فضای فرهنگی، منتقد باید با صاحب یا سازنده اثر صحبت کند و مردم هم از نتیجه این گفت‌وگو آگاه شوند. اهل فن، با ریشه‌یابی انتقادهای مطرح شده در گیلان و سایت‌های خبری متوجه شده‌اند که سرچشمه این انتقادهای تند، پیگیری اهداف انتخاباتی است. این در حالی است که اگر فردی بخواهد با تخریب آثار هنری اعتبار کسب کند، هیچ‌وقت در بین مردم مقبولیتی پیدا نمی‌کند. این‌قدر مسئله سریال «وارش» حاد نبود که بخواهد به صحن مجلس کشیده شود؛ اما به نظرم این حجم از داد و فحاشی باعث شد که کار ما بیش‌تر دیده شود.
وی درباره تعاملش با رسانه ملی برای ساخت سریال در خارج از مرکز توضیح داد: آقای تخشید که سال‌ها با سازمان همکاری داشت و مدیر بود، توانست کارها را هماهنگ کند تا بتوانیم در فضایی آرام و به‌دوراز اضطراب و نگرانی کار را انجام دهیم.
وی تصریح کرد: به شکل مستقیم با سازمان سر و کار نداشتم و فقط تذکراتی دادند که به بهتر شدن اثر کمک کرد. به نظرم آقای مهدی آذرپندار، سرپرست گروه فیلم و سریال شبکه سه و آقای علی فروغی، مدیر شبکه خیلی حمایت کردند تا سریال مخاطبان را جذب کند؛ البته بضاعت تلویزیون بیش‌تر از این نبود و سریال با بودجه محدود و در هشت ماه تولید شد. دو ماه و نیم پیش‌تولید داشتیم و با احتساب این مدت، درمجموع این سریال 11 ماهه ساخته شد، به طوری که ما هر ماه چهار قسمت را فیلم‌برداری می‌کردیم.
حدیثه تهرانی: هیچ‌وقت شهرت‌طلب نبودم
حدیثه تهرانی کارشناس مامایی است، ولی حالا به دلیل علاقه‌اش، در رشته کارگردانی تحصیل می‌کند. او در سریال پرمخاطب «وارش» نقش شیوا، همسر یوسف را بازی می‌کند.
تهرانی درباره بازی در این سریال می‌گوید: وقتی فیلم‌نامه را مطالعه کردم، سه گزینه پیش رویم بود که از میان آن‌ها نقش شیوا را انتخاب کردم، چون مثبت مطلق نبود؛ آدمی‌بود مثل بقیه آدم‌ها که عاشق می‌شود و هزار اتفاق در زندگی‌اش می‌افتد. نمی‌خواهم بگویم نقش شیوا منفی است، بلکه معتقدم مانند همه آدم‌ها، خاکستری است. این شخصیت به‌مرور زمان تغییراتی می‌کند، لذا آن را از دیگر نقش‌های پیشنهادی بیش‌تر دوست داشتم. دوست داشتم متفاوت بازی کنم. جذابیت نقش شیوا در این بود که می‌توانست به‌طور متناوب خوبی و بدی را هم‌زمان نشان دهد.
وی که برای نخستین بار در نقشی متفاوت و خاکستری ظاهر شده، این نقش را لذت‌بخش می‌داند و می‌گوید: شیوا شخصیتی بود که تغییر می‌کرد و این برایم جذابیت داشت. در ایران وقتی یک بازیگر در قالب نقشی تکراری ظاهر می‌شود، همیشه همان‌گونه نقش به او پیشنهاد می‌شود. بسیاری اصرار داشتند که من نقش شیوا را بازی نکنم، چون چهره‌ام معصوم است، ولی پافشاری کردم و گفتم ترجیح می‌دهم نقش شیوا را بازی کنم تا از قالب همیشگی و از بازی کردن نقش دختر مظلوم و معصوم، خارج شوم و بتوانم وجه دیگری از استعدادم را نشان دهم.
حدیثه تهرانی تصریح کرد: من از کار با آقای کاوری لذت بردم. او کارگردانی مسلط است و دید خوبی دارد و به بازیگر کمک می‌کند. از کار کردن با او پشیمان نیستم، ولی به خاطر تیتراژ سریال که نامم جزو آخرین بازیگرها آورده شده، دل‌شکسته هستم. این اتفاق در حالی افتاده که من از قسمت 10 به بعد، یکی از نقش‌های اصلی هستم و تا پایان سریال هم حضور دارم. نمی‌دانم بر چه اساسی بازیگری که فقط در دو قسمت بازی کرده، نامش در همان ابتدای تیتراژ آمده است. من برای این کار زحمت زیادی کشیدم و به همین خاطر از گروه تهیه و مسئول تولید تیتراژ دلخورم.
نسرین بابایی: وارش، نقشی به‌شدت پیچیده
نسرین بابایی با بازی در نقش میان‌سالی «وارش» در این سریال ظاهر شد. او اهل «صومعه‌سرا» از توابع خطه سرسبز گیلان است و پیش از «وارش» او را در آثاری چون «خانه‌ای روی تپه»، «ناهید»، «گذر از رنج‌ها»، «پایان رؤیاها»، «محکومین 1 و 2»، «فراری» و «لیلاج» دیده‌ایم.
بابایی در خصوص نحوه دعوت به همکاری‌اش توضیح داد: من احمد کاوری را به‌واسطه فیلم خوبش «نفوذی» می‌شناختم و به نظرم کارگردان و بازیگر خیلی خوبی است. می‌دانستم در استان گیلان مشغول به کار است. دستیارش تلفنی با من تماس گرفت و دعوت به کار شدم. آقای دارابی بعد از دیدن فیلم «ناهید» مرا برای نقش «وارش» انتخاب و کاوری به من اعتماد کرد و به این ترتیب بازیگر نقش «وارش» شدم.
الهام طهموری، بازیگر نقش جوانی و نسرین بابایی، ایفاگر نقش میان‌سالی «وارش» است.
او درباره نزدیک بودن چهره‌اش به الهام طهموری و انتخابش بیان کرد: من به دلیل نزدیکی چهره از مرحله دوم به گروه پیوستم. همکاران گریم خیلی زحمت کشیدند و مطمئناً اگر طراحی داریوش صالحیان و قلم نازنین غنی نبود، این نزدیکی چهره‌ها اتفاق نمی‌افتاد.
وی افزود: در اطرافمان وارش‌های زیادی را می‌بینیم، ولی با شناسنامه‌ها و اسامی مختلف. این زنان صبور هستند و بدون هیچ چشمداشتی فرزندانشان را بزرگ کرده و سعی می‌کنند شرافت و معرفت را به بچه‌هایشان یاد بدهند؛ قربانی می‌شوند، ولی قربانی نمی‌کنند. زنان امروزی ما شاید وارش‌های دیگری باشند، احساس می‌کنم صبوری آن‌ها کم‌تر است و زود از کوره در می‌روند. شما وارش‌ها را در نگاه مادرتان می‌توانید ببینید؛ مادر شما و مادر من هر کدام یک «وارش» هستند؛ کافی است با دقت بیش‌تری و از زاویه‌ای نو به اطرافمان نگاه کنیم.
بابایی با اشاره به سختی‌های بازی در نقش «وارش» تا مقطع پیری افزود: شنیده‌ام که می‌گویند چون من شمالی هستم، بهتر می‌توانم نقش را بازی کنم و کار سختی نکرده‌ام! می‌خواهم بگویم «وارش» نقش سختی بود و وقتی نقش سختی را به شما پیشنهاد می‌دهند، شما با یک جهان متن و با نگاه نویسنده مواجه هستید، با افکار و جهان‌بینی کارگردانی مواجهید که به شما تزریق می‌شود. در شرایطی که بازیگری یک نقش سخت را تا جایی بازی کرده و ادامه آن را قرار است شما بازی کنید، این کار، بازی را سخت‌تر و پیچیده‌تر می‌کند، چون شما هم باید جهان متن را درک کنید و هم نگاه کارگردانتان را متوجه شوید و هم آنچه را که آن بازیگر به اشتراک گذاشته، باید کشف و آن را با نگاه و جهان و آرشیو ذهنی خودتان ادغام کنید. «وارش» نقشی بسیار پیچیده است؛ وارشی که به‌مرور زمان پیر می‌شود و من باید در بیان و نوع راه رفتن، همه ویژگی‌های این شخصیت را لحاظ می‌کردم. البته این نقش به‌شدت برایم با وجود سختی‌هایش شیرین بود.
بابایی بازی در نقش «وارش» را جذاب و تجربه‌ای شیرین دانست و ادامه داد: هنوز هم «وارش» در درونم دور می‌زند و زندگی می‌کند. وقتی می‌خواهم بعضی از حرف‌هایش را زمزمه کنم، چشمانم پر از اشک می‌شود.
وی که از همکاری با احمد کاوری رضایت دارد، گفت: احمد کاوری چون بازیگر هم هست هر روز با دکوپاژهای حساب شده به محل لوکیشن می‌آمد.
او حرف بازیگر را می‌شنود و بسیار هوشمند است و شما قریحه کارگردانی او را می‌توانید در هدایت بازیگران ببینید. کاوری بر اساس شعور و داشته‌های بازیگرش آنچه را که می‌خواهد، به خورد بازیگرش می‌دهد. وی اضافه کرد: مطمئن هستم «وارش» محصول تلاش جمعی است و هیچ‌یک از ما حق نداریم «وارش» را به نام خودمان بکنیم. از بچه‌های گریم و صحنه گرفته تا دستیاران و کارگردان و بقیه عوامل، در اوضاع بسیار سختی کار کردیم و نتیجه‌اش این شد که همه سریال را دوست دارند و پیگیری می‌کنند.
مریم محمدی