امروز جمعه  ۱۰ فروردين ۱۴۰۳
سرویس:گزارش
تاریخ خبر : شنبه ۱۴ تیر ۱۳۹۹- ۱۰:۳۴
با عوامل برنامه «ایرانشهر» که تلاش می‌کنند عصرهای خوبی را برای شنوندگان رادیو ایران بسازند
ایرانشهر، مجله‌ای رادیویی با تلنگرهای طنز اجتماعی
ساختمان 9 دی، معروف به ساختمان پخش جدید، پر است از استودیوهای مختلف شبکه‌های گوناگون رادیویی که از جلو هر کدام از آن‌ها که می‌گذرید، صدای برنامه‌ای در حال پخش است. پیش از شروع برنامه «ایرانشهر» جلو در استودیو، با مهرناز فقیهی، از مجریان جوان و خوش‌صدای رادیو ایران، روبه‌رو می‌شویم. به گفته خودش سه-چهار سالی است که اجرای این برنامه عصرگاهی را در کنار کمال همنشین بر عهده دارد. او درباره این همکاری می‌گوید: بعد از استقبال شنوندگان از اجرای دو نفره من و آقای کمال همنشین، تصمیم گروه جامعه رادیو ایران بر این شد که این روند ادامه پیدا کند. خوشبختانه این کنار هم بودن و داشتن دیالوگ، جواب داد و همکاری ما تاکنون ادامه پیدا کرده است.
به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، این برنامه رویکرد طنز دارد، مجله‌ای اجتماعی است که در آن از اتفاقات اجتماعی صحبت می‌شود. حال این اتفاقات ممکن است یک موضوع کلی برای برنامه یا اتفاقی خاص باشد که هر کدام تلنگری در قالب طنز برای همه ماست. گاهی همین تلنگرها باعث می‌شوند به آن موضوع فکر کنیم و اگر نیاز به اصلاحی باشد از خودمان شروع کنیم. همین می‌تواند مقدمه‌ای بر ارتقای سطح اجتماعی و فرهنگی به صورت کلان باشد. در پایان برنامه هم برای اینکه ببینیم موضوع آن روز چقدر باید جدی گرفته شود و درباره آن فکر شود، به نتیجه‌گیری می‌پردازیم.  نوشتن برای آقا کمال سخت است!  محبوبه احمدی‌زاده، نویسنده و مسئول ارتباطات برنامه «ایرانشهر» هم پیش از شروع برنامه می‌گوید: «ایرانشهر در قالب طنز و رگه‌های جدی به موضوعات اجتماعی مختلف می‌پردازد. هر روز با توجه به موضوع روزانه برنامه، آیتم‌های ایرانگردی داریم که در آن نقاط مختلف ایران به همراه آداب و رسوم مردم آن منطقه را معرفی می‌کنیم.» او درباره بازخورد مخاطبان می‌گوید: «محوریت اجرای برنامه با آقای اسکندری و بگومگوهایی است که با مجری دارد. شنوندگان ما شخصیت آقا کمال را بسیار دوست دارند؛ به طوری که در این دو هفته‌ای که نبود و شخصیت دیگری با نام «ملون» جای او آمده بود، گله و انتقادات فراوانی داشتند. آن‌ها فکر می‌کردند شخص دیگری جایگزین شده است. بسیاری می‌گفتند ما دیگر این برنامه را گوش نمی‌کنیم و موج رادیو را عوض می‌کنیم! از دیروز که این شخصیت دوباره برگشته، تعداد تلفن‌ها و پیام‌ها بالا رفته و برنامه اوج گرفته است.» احمدی‌زاده درباره مشکلات نویسندگی این برنامه می‌گوید: «نوشتن برای آقا کمال چندان راحت نیست. چون طی دو هفته متن می‌نویسم. پس در هفته مقابل، بخشی به نام سؤالات آقا کمال داریم که آن سؤالات طراحی شده و با شنوندگان برنامه ضبط می‌کنم. این بخش یکی از قسمت‌های سخت ماجراست، ولی یکی از بخش‌هایی است که شنونده آن را دوست دارد. البته آقای معصومی هم دست هر دو گوینده را در اجرا باز می‌گذارد و اجازه می‌دهد هر دو با هم بگومگو داشته باشند. همین موضوع برنامه را پرنشاط‌تر می‌کند. خود آقای معصومی هم در جاهایی دیالوگ‌ها را هدایت می‌کند، ولی هفته مقابل، اجرای برنامه متفاوت است و طبق سیاست‌های تهیه‌کننده سعی می‌شود که برنامه همانند کنداکتور اجرا شود.» همه‌چیزدان و هیچ‌ندان  برنامه ساعت 19:10 آغاز می‌شود. میان‌برنامه که پخش می‌شود، تهیه‌کننده اجازه می‌دهد برای گفت‌وگو با آقا کمال داخل استودیو برویم. این‌طور که معلوم بود آقا کمال بیرون‌آمدنی نبود!  اسکندری درباره نقش کمال همنشین گفت: «تولد شخصیت کمال همنشین با برنامه ایرانشهر شروع شد و اکنون حدود پنج سال است که از عمر این برنامه و این شخصیت می‌گذرد. از ابتدا قرار شد آقا کمال، شخصیتی همه‌چیزدان و هیچی‌ندان باشد؛ یعنی آدمی‌باشد مانند بسیاری از ما که در جامعه عادت به  گفتن «نمی‌دانم» نداریم. این شخصیت هم در سطحی بالاتر نه‌تنها نمی‌گوید «نمی‌دانم»، بلکه نظر کارشناسی ارائه می‌دهد و به مسائل ورود هم می‌کند.  این شخصیت، حالتی فانتزی دارد، شناسنامه دقیقی هم ندارد و مشخص نیست که متعلق به چه دوره و چه جغرافیایی است. گاهی با نوستالژی‌های دهه شصتی‌ها و هفتادی‌ها همراه است و گاهی از صحبت‌هایش این‌گونه برمی‌آید که آفتاب لب بام است که از هر دوره‌ای خاطره و حدیثی دارد. گاهی هم همانند دلقک‌های سیرک در گفتار و رفتارش کجی‌هایی دارد؛ البته گویا گاهی هم از برخی مسائل سر درمی‌آورد. بسیاری از ابعاد شخصیتی این شخصیت در تعامل با گوینده برنامه و دیالوگ‌هایی که دارند، بروز می‌کند.» او ادامه می‌دهد: «در واقع بیش‌تر سیال بودن این شخصیت را دوست دارم، چون او در هر ظرفی که قرار می‌گیرد، شکل آن ظرف می‌شود. خوشبختانه ضریب نفوذ بالایی هم در این مدت میان شنوندگان داشته و استقبال خوبی از او شده و این شخصیت میان مردم جا افتاده است. ما سعی می‌کنیم بسیاری از نقدهایی را که به جامعه یا مسئولان وارد است، در قالب شوخی و طنز، بدون اینکه به کسی بر بخورد، در برنامه مطرح کنیم که در واقع به نوعی با پنبه سر بریدن است! ایرانشهر در تمام این سال‌ها، این رسالت اجتماعی را هم داشته که در حد خودش با زبان طنز تلنگری وارد کند. ما هم به دلیل اینکه برنامه زنده است، معمولاً چهارچوب سختی برای آن قرار نمی‌دهیم. برای همین است که بعد این چند سال هنوز برنامه نفس می‌کشد؛ برنامه‌ای که ممکن بود در این پنج سال به تکرار بیفتد، ولی این‌طور نشد.»  اسکندری درباره بداهه بودن برنامه می‌گوید: «درست است برای برنامه متن داریم، ولی اساس برنامه بر بداهه است. چون قالب زندگی ما هم بداهه است. ما هم در همین قالب خودمان را به زندگی و لحظه‌ها می‌سپاریم و سعی می‌کنیم هر اتفاقی را به دل برنامه بکشانیم تا بخشی از برنامه شود.» اسکندری در ادامه گفت: «موضوعی که برنامه ایرانشهر را کمی متفاوت‌تر از برنامه‌های دیگر می‌کند، این است که گویا خودش پشت‌صحنه یک برنامه رادیویی است. مثلاً همین مصاحبه را نخواستیم جدا از برنامه و بیرون استودیو داشته باشیم، هر اتفاقی پشت صحنه می‌افتد در برنامه هم حضور دارد. هر اتفاقی ممکن است جزئی از برنامه باشد. گاهی همین پشت‌صحنه‌هاست که خاطره می‌شود. بسیاری از شنوندگان، استاد کمال همنشین را ندیده‌اند و گاهی که موقعیت اجرا در فضای عمومی‌پیش می‌آید، رفتار مخاطبان جالب است. آن‌ها تصوری از چهره استاد کمال ندارند و دیدن چهره من برایشان تعجب‌آور است.»  همه ایرانشهری‌ها دغدغه مردم را دارند  به فضای پشت‌صحنه برمی‌گردیم. معصومی از روی مانیتورهایی که کنار استودیو بود، موسیقی شادی برای فواصل برنامه انتخاب می‌کرد و هم‌زمان پیامک‌های مردم را مدیریت می‌کرد و برای مجری می‌فرستاد. حسین معصومی از تهیه‌کنندگان جوان رادیو ایران است که از سال 84 در رادیو ایران مشغول بوده و برنده جایزه از سیزدهمین جشنواره بین‌المللی صداست. بالاخره بعد این همه جنب‌وجوش و سرپا ایستادن، دقایق پایانی برنامه فرصت نشستن و گفت‌وگو با ما را پیدا می‌کند. او درباره ایرانشهر می‌گوید: «این برنامه، مجله‌ای عصرگاهی با نگاه طنز به مسائل اجتماعی و اخلاقی است. هدف ما در این برنامه بیش‌تر این است که دقایقی را کنار مردمی‌که خسته از کار روزانه به منزل برمی‌گردند باشیم تا استرس و فشار روزانه را به فراموشی بسپارند. مخاطبان ما از سراسر کشور و از همه قومیت‌ها هستند، در واقع ما ایران را همانند یک شهر می‌دانیم که مهمان دقایق پایانی روز اهالی این شهر هستیم.» او با اشاره به همکاران حاضر در استودیو می‌گوید:‌ «امروز تعدادی از همکاران ما بسته به ماموریت‌هایی که دارند، در استودیو حضور ندارند، ولی به طور کلی برای این برنامه حدود 15 نفر کار می‌کنند تا برنامه‌ای درخور، تقدیم شنوندگان شود. شاید یکی از ویژگی‌های این برنامه این باشد که همه همکاران من دغدغه مردم را دارند و هر کس به سهم خودش سعی می‌کند حال مردم را خوب کند. در این چهار سال که تهیه‌کنندگی این برنامه را بر عهده داشته‌ام، مردم با لطف و همراهی‌شان ما را شرمنده کرده‌اند. گاهی نکاتی را در قالب تلفن و پیامک به ما گوشزد می‌کنند که در برنامه‌سازی بسیار کمکمان می‌کند و به من تهیه‌کننده خط می‌دهد. کار ما در این برنامه مبتنی بر متن است، ولی حین برنامه به بداهه‌گویی هم می‌پردازیم. خود کمال همنشین هم ذهن آماده‌ای دارد که به بهتر پیش رفتن برنامه کمک می‌کند.»  هماهنگی با گروه و سرعت عمل بالا  علی طاهری‌فرد، صدابردار برنامه هم که در تمام این مدت مشغول بود، دقایقی حین پخش یک آیتم، فرصت گفت‌وگو با ما را پیدا می‌کند. او 31 سال دارد و 12 سال است که در این واحد فعالیت می‌کند. سال گذشته در جشنواره بین‌المللی رادیو به عنوان صدابردار دوم و در جشنواره برنامه‌های ویژه ماه رمضان هم برنده جایزه شده است. او می‌گوید:‌ «غیر از این برنامه، سه برنامه زنده دیگر را هم دارم که شاید این برنامه به لحاظ مفرح بودن و ارتباط با مخاطبان، ویژه‌ترین آن‌ها باشد. شخصیت استاد کمال و روحیه طنز او بسیار دوست‌داشتنی است، همچنین انرژی تیم برنامه ایرانشهر و تهیه‌کننده خوب ماست که کار در این برنامه را برایم جذاب کرده است.» طاهری‌فرد ادامه داد:‌ «صدابرداری در رادیو به آن معنا که در تلویزیون و سینما استفاده می‌شود، نیست. در اینجا خروجی میکسر روی آنتن است و دقیقاً هر صدایی که شنوندگان می‌شنوند از این خروجی می‌گذرد. مثلاً اگر گوینده‌ای می‌خواهد صحبت کند، باید خط او را باز بگذارم و سطح صدا را تنظیم کنم یا اگر موسیقی‌ای قرار باشد پخش شود، باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن باشد. علاوه بر پیچیدگی‌هایی که در کار ما وجود دارد، هماهنگی با گروه هم بسیار مهم است. همچنین داشتن سرعت عمل و نینداختن سکوت و میکس صدا در برنامه از دیگر مواردی است که کار صدابرداران را از هم متمایز می‌کند. به هر حال چون برنامه زنده است، امکان بروز برخی اتفاقات فنی ناگزیر است و ما باید به عنوان صدابردار این اتفاقات را به حداقل برسانیم. تهیه‌کننده، عوامل و مدیران از ما انتظار دارند صدا را به صورت عالی به گوش مخاطب برسانیم. گاهی یک اشتباه کوچک یا پخش یک موسیقی اشتباه، ممکن است روند برنامه را بهم بزند. دقت در کار صدابرداری و سرعت عمل هم تنها با تجربه به دست می‌آید.»  
© 2019- pr.irib.ir - Contact us :pr@irib.ir