به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، از اوایل اسفند سال ۱۳۹۸ و هم‌زمان با شیوع بیماری کرونا و تعطیلی مدارس، شبکه آموزش برای مقاطع تحصیلی مختلف از ابتدایی تا متوسطه و همچنین برای همه رشته‌ها، «مدرسه تلویزیونی ایران» را با هدف فرصت برابر تاسیس کرد . این برنامه‌های آموزشی از آن زمان تا امروز از ساعات اولیه صبح تا عصر در فواصل زمانی مختلف و دو نوبت صبح و عصر روی آنتن شبکه می‌رود. این در حالی است که فکر اصلی آموزش مکمل و از راه دور از پاییز در این شبکه شکل گرفته و تا حدودی مقدماتش نیز فراهم شده بود، ولی با شیوع ویروس کرونا و تعطیلی مدارس عملی شد و به نتیجه رسید.  به‌دلیل شلوغی جدول پخش این شبکه، بخشی از برنامه‌های درسی به شبکه‌های دیگر  منتقل شده، ولی با این حال هنوز هم بخش اعظمی از این برنامه‌ها روی آنتن شبکه آموزش است و با حضور دبیران منتخب وزارت آموزش و پرورش و شیوه‌های آموزشی که هر‌کدام از این دبیران در تدریس دارند، توانسته نگاه مخاطبان بسیاری را به خود جلب کند. مصاحبه با  عوامل«مدرسه تلویزیونی  ایران» را بخوانید. نوع خاصی از کارگردانی محسن سلطان‌زاده، کارگردان: «مدرسه تلویزیونی ایران» برنامه‌ای ویژه است. کارگردانی این برنامه با برنامه‌های دیگر تفاوت دارد. شما باید خودتان را  به عنوان یک شاگرد در مقابل استاد قرار بدهید. قبل از شروع درس استاد، معمولا اول درباره نحوه تدریسش صحبت می‌کنیم و اینکه حتما با لبخند درس را شروع کند. خوشبختانه استادان«مدرسه تلویزیونی ایران» بسیار مجرب و خوش‌رو هستند و وقتی انگیزه و لبخند عوامل استودیو را می‌بینند، انگیزه‌شان چند برابر می‌شود. باور کنید گاهی آنقدر مثل یک شاگرد، غرق یادگیری می‌شوم که متوجه گذشت زمان نمی‌شوم و حتی در درس‌ها مشارکت می‌کنم. زاویه دید بیننده  با زاویه دید کارگردان خیلی تفاوت دارد. در برنامه«مدرسه تلویزیونی ایران»  بهتر است  کم‌تر برش داشته باشیم که تمرکز دانش‌آموز از دست نرود. تصویربردار با نظر کارگردان باید طوری نما را انتخاب کند که هم ویدئو وال دیده بشود و هم استاد، چون هم از طریق شنیدن و هم دیدن شاگرد در حال بهره‌گیری است.  نفوذ در دوردست‌ها  علی توفیقی‌اصل، مسئول سایت و فضای مجازی: از اسفند سال ۱۳۹۸ با شیوع ویروس کرونا، پخش برنامه«مدرسه تلویزیونی ایران» در شبکه آموزش شروع شد و به دستور مدیر شبکه در کنار پخش تلویزیونی تمام تدریس‌ها باید در پایگاه اطلاع رسانی شبکه به نشانی TV7.IR  نیز بارگذاری می‌شد تا آرشیوی کامل و ماندگار و همیشه در دسترس برای دانش‌آموزان شود. برای آماده‌سازی باید سریعا  زیر ساخت، طراحی، دسته بندی و بارگذاری این فیلم‌ها با عناوین مناسب آماده می‌شد. روزهای اول نزدیک به 20 ساعت کار می‌کردیم تا این امر محقق شود. مردم هم مدام زنگ می‌زدند و سوال می‌پرسیدن و درخواست می‌کردند. در کنار بارگذاری این فیلم‌ها، پاسخگویی به صدها هزار سوال مردمی و دریافت عکس‌هایی از دانش‌آموزان کار را دو چندان می‌کرد، ولی وقتی پدر و مادرهای دانش آموزان  از روستاها و شهرستان‌های دور و نزدیک زنگ می‌زدند و تشکر می‌کردند، خستگی ما در می‌رفت چون از پشت یک رایانه کوچک در گوشه اداره، توانسته بودیم تاثیری بزرگ و مثبت در کل کشور بگذاریم. مانند کلاس  وحید نیک‌اندیش، تصویربردار: ما در این برنامه چه از نظر حس و حال دروس و‌ چه از منظر کار حرفه‌ای به همه جوانب می‌اندیشیم. فضای کلاس و مفهوم درسی باید با یک قاب منتقل شود و تمام حواس تصویربردار به اتفاق بعدی هم هست که حتی ممکن است کارگردان از آن آگاه نباشد و به عنوان چشم اتاق فرمان باید آن را منتقل کنیم و این وظیفه اهمیت بیش‌تری پیدا می‌کند وقتی می‌دانیم در برخی از مناطق چشم امید دانش‌آموز محروم از کلاس حضوری، به این قاب خیلی خاص است. از جنگ تا کرونا  خسرو براتی، تصویربردار: از اوایل دهه60 وارد سازمان شده‌ام و در شبکه دو سیما و زمان موشک‌باران و تعطیلی مدارس تهران که دروس تلویزیونی از شبکه دو پخش می‌شد در آن فضای سخت و دلهره‌آور کار کرده‌ام و امروز هم که در روزهای بازنشستگی هستم و  ویروس مهلک کرونا تهدیدی جدی است، جانم را کف دست گرفته‌ام و برای آموزش فرزندان این مرزو و بوم  از هیچ نوع کاری دریغ نکرده‌ام.  درس‌ها را دوره کردیم  حسین بشام، صدابردار: تمام تلاش بنده و همکارانم در برنامه‌های تلویزیونی، رساندن صدای مطلوب و با کیفیت از طریق سیگنال‌ها به منازل مردم عزیزمان است. در«مدرسه تلویزیونی ایران» خاطرات خوش مدرسه برایم زنده می‌شود. در کل خوشحالم که در دوره دشوار شیوع ویروس کرونا در کنار همکارانم حضور دارم و انجام وظیفه می‌کنم.  رابطه دو سویه  علی بهاری، تهیه کننده بخش متوسط اول: ما تلاش کردیم با فعالیت در فضای مجازی رابطه‌ای دو طرفه با دانش‌آموزان ایجاد کنیم، ولی با آسیب‌شناسی‌های بعدی متوجه بازدهی پایین این شیوه در ارتباط با مخاطب خاص خودمان شدیم، لذا دو اقدام دیگر را در دستور کار قرار دادیم: نخست با همکاری آموزش و پرورش امکان حضور دانش‌آموزان را به همراه آموزگاران در هر کلاس فراهم آوردیم و در اقدام بعدی سامانه پیامکی برنامه را فعال کردیم، به نحوی که مجری در حین تدریس معلم، سوالات پر تکرار بینندگان را در برنامه زنده اعلام می‌کرد. همه در یک کلاس هستیم  فریبا طاهری، یکی از مجریان برنامه مدرسه تلویزیونی ایران:  تفاوت اصلی در این است که مدرسه‌های ما در تهران و شهرستان‌ها نهایتا هر کلاس شامل ۳۵ نفر تا ۴۰ نفر دانش آموز دارند، ولی«مدرسه تلویزیونی ایران» به وسعت تمام ایران دانش‌آموز دارد، از شمال و جنوب گرفته تا شرق و غرب.... و نکته درخورتوجه این است که خوبی«مدرسه تلویزیونی ایران» در ایجاد فرصت برابر و یکسانی است که برای همه دانش‌آموزان به وجود آورده است؛ یعنی برای هر درس یک معلم واحد و یکسان با یک روش و شیوه تدریس مشخص برای همه دانش‌آموزان در هر کجای ایران که می‌توانند از آموزش‌های«مدرسه تلویزیونی ایران» استفاده کنند. با توجه به تجربه ۱۹ ماهه‌ای که در این برنامه کسب کردم به طور قاطع می‌توانم بگویم که این برنامه موجب بالا بردن سطح علم همه سنین شده است،  از کودک خردسال گرفته تا افراد میانسال و... . این را ما از پیام‌های مخاطبان دریافت می‌کنیم. در یکی از پیام‎ها  خانمی ۶۰ ساله گفته بود که چون علاقه به تاریخ دارد، درس تاریخ را با تدریس آقای طهماسبی دنبال می‌کند، یا اینکه ما روزانه پیام‌های زیادی داریم از معلم‌های نهضت یا معلم‌هایی که در شهرستان‌ها کلاس‌های ضمن خدمت نرفته‌اند، ولی خدا را شکر برنامه را می‌بینند و  روش‌های تدریس جدید را یاد می‌گیرند. البته ناگفته نماند که یکی از محاسن این برنامه این است که جدا از کلاس‌های آموزشی برای دانش‌آموزان، پدران و مادرانی که در منزل هستند از تمام جزئیات کلاس درس بچه‌هایشان مطلع می‌شوند و می‌دانند که معلم به چه روشی تدریس می‌کند و حتی تکلیف در منزل چیست و نکته مهم‌تر یادگیری هم‌زمان مادر یا پدر در کنار دانش‌آموز است که اگر جایی را متوجه نشد، بتوانند کمک کنند و اشکال فرزندشان را رفع کنند. او درباره داستان معلم شدنش می گوید: داستان معلم شدن من از آنجا شروع شد که با توجه به اینکه علاقه زیادی به تدریس داشتم از همان دوران راهنمایی به بعد از معلم‌هایم خواهش می‌کردم که درس ندهند و من به جایشان پای تخته بروم و برای همکلاسی‌هایم مباحث آن روز را توضیح دهم که خدا را شکر این اتفاق روز به روز بیش‌تر می‌شد و وقتی معلم هر درس و دوستانم ذوق و علاقه من را در زمینه تدریس می‌دیدند و شیوه تدریسم هم  مورد استقبال قرار گرفته بود در سال آخر تحصیلم مدیر مدرسه از بنده درخواست کرد که از سال تحصیلی بعد در کنار دیگر معلم‌ها برای بچه‌ها رفع اشکال انجام دهم. از همان جا کار شریف معلمی برای بنده شروع شد تا به امروز که در خدمت شما هستم. خیلی جالب است که بدانید من یک دفتر خاطرات دارم که برای سال اول راهنمایی است که در اولین صفحه‌اش نوشته‌ام«خدایا من را به دو آرزویم برسان، یکی معلمی و یکی هم مجری شدن». با توجه به شرایط سخت ورود به کار اجرا خدا را شکر به دو  آرزوی قشنگم رسیدم که فقط می‌توانم از خدای مهربان که خیلی به من کمک کرده تشکر کنم، چراکه روز به روز به اهدافم نزدیک‌تر می‌شوم. فقط می‏‌خواهم به نوجوان‌ها بگویم که هیچ وقت ناامید نشوند و بدانند که به هر چیزی که فکر کنند و از ته دل از خداوند بخواهند، می‌رسند به شرط اینکه پشتکار داشته باشند. من احساس می‌کنم شیرینی اتفاقات خوب زندگی من  موانعی بودند که باعث می‌شد بیش‌تر برای رسیدن به اهدافم بجنگم و به این نتیجه رسیده‌ام هر چیزی که با سختی بیش‌تر به دست بیاید قدرش بیش‌تر دانسته می‌شود. من به سختی و بدون هیچ آشنایی وارد کار اجرا شدم و به شدت قدردان کارم هستم و هر روز که سر برنامه می‌روم به خودم می‌گویم که باید جوری اجرا کنم که انگار برنامه‌ آخرم است. تمام توانم را صرف کارم می‌کنم و اعتقادم بر این است کسی که با علاقه شغلش را انتخاب می‌کند آن شغل برایش شادی بخش است. او اضافه می کند: اگر کرونا برای کل دنیا تهدید بود برای من یک نفر یک فرصت طلایی بود، چون باعث دیده شدنم شد و جالب‌تر اینکه اجرای من چون همسو با کار اصلی‌ام یعنی معلمی است، فوق‌العاده برایم جذاب است. همچنین خیلی خوشحالم که اجرای زنده را با کار مورد علاقه‌ام( برنامه آموزشی) شروع کرده‌ام. اکنون ارتباطی دو طرفه بین ما و دانش‌آموزان برقرار است. بنده و دیگر مجریان، ابتدای هر زنگ، شماره پیامک برنامه را اعلام می‌کنیم و از بچه‌ها می‌خواهیم درس را با دقت تمام گوش کنند و هر سوالی را که برایشان در حین تدریس پیش می‌آید برای ما ارسال کنند. ما هم ۴ تا ۵ دقیقه پایان هر کلاس را به پاسخ دادن سوالات بچه‌ها اختصاص می‌دهیم که تا به امروز بازخورد بسیار خوبی دریافت کرده‌ایم و استقبال بچه‌ها بی‌نظیر بوده است. طاهری معتقد است: حتی در دوران پسا کرونا این برنامه باید به طور مستمر ادامه داشته باشد. نخست اینکه آموزش مجازی برای خانواده‌ها جا افتاده و رسانه هم مکمل آموزش‌های حضوری شده که تاثیر بسزایی در بالا بردن آگاهی دانش‌آموزان و خانواده‌ها داشته است و‌ به راحتی تلویزیون توانسته جای معلم خصوصی را برای بچه‌ها و خانواده‌ها پر کند و اگر دانش‌آموزی موفق به دیدن برنامه نشده باشد یا حتی تداخلی با کلاس‌های مدرسه  خود داشته باشد، می‌تواند از پایگاه آرشیو صداوسیما  (تلوبیون ) برنامه‌ها را دنبال کند.