به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، شبکه رادیویی ایران به عنوان بزرگ‌ترین مرجع شنیداری موثق، همگام با پیشرفت روزافزون رسانه‌های جمعی با فراهم ساختن بسترهای لازم برای نقش‌آفرینی مخاطبان، تعامل و ارتباطی پررنگ و‌ دوسویه‌ با شنوندگان همراه و همدل بوده‌است.  خاطرات اهالی رادیو ایران مهرناز فقیهی هستم. از سال ١٣٨٩ وارد رادیو شده‌ام و تا این لحظه با افتخار در جمع اهالی رادیو ایران هستم. یکی از قشنگ‌ترین خاطرات من از رادیو  به دوران نوجوانی‌ام برمی‌گردد. وقتی نوجوان بودم، ساعت‌های زیادی پای رادیو می‌نشستم و استودیوها و افرادی را که در رادیو اجرا داشتند در ذهنم تصور می‌کردم. دوست داشتم بدانم صاحب هر صدا، چه ظاهری دارد و حال و هوای برنامه‌ها چگونه است. آرزویم این بود که روزی ساختمان شهدای رادیو را از نزدیک ببینم و در ساختمان پخش راه برم. آن روزها حتی ذره‌ای به این فکر نمی‌کردم روزی وارد رادیو شوم. من تا همیشه با افتخار، مخاطب رادیو هستم و حس و حال مخاطبان رادیو بیش از اندازه من را به وجد می‌آورد. رادیو، همراهی واقعی است که هیچ وقت تکراری نمی‌شود و هرگز از خاطر نمی‌رود. هنوز هم خیلی‌ها داخل خودروهای خود می‌مانند تا برنامه مورد علاقه‌شان را  از رادیو بشنوند؛ خیلی‌ها به امید شنیدن صدایشان یا خوانده شدن پیامکشان، دل به دل رادیو می‌دهند. بسیاری برای آموختن مهارت‌های زندگی، با خبر شدن از آخرین رویدادها، شنیدن برنامه‌های سرگرم کننده و موسیقی‌های شنیدنی، رادیو را روشن می‌کنند.  روز رادیو را اول به مخاطبان این رسانه و بعد به همکاران عزیزم در رادیو ایران و همه شبکه‌های رادیویی تبریک می‌گویم و امیدوارم فرصتی را که خدا به ما برای گفتن حرف‌های خوب داده، غنیمت بدانیم.  عباس سنجری با بیش از 40 سال سابقه رادیویی اهمیت رادیو هر روز بیش‌تر و بیش‌ترخواهدشد من عباس سنجری با بیش از ۴۰ سال سابقه حرفه‌ای، به عنوان مجری، مستندساز وگزارشگر پیش‌کسوت رادیو ایران با افتخار در خدمت شنوندگان عزیز هستم. چهارم اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۲ سالروز تاسیس رادیو در ایران را به همه شما عزیزان وهمکاران محترم رادیو ایران تبریک وتهنیت می‌گویم. رادیو از دیر باز تاکنون‌ در جامعه اهمیت فراوانی داشت‌است. رادیو به خاطر اینکه برای همه مردم در شهرها به‌ویژه اهالی روستاها قابل دسترسی است، همواره مورد توجه قرار گرفته‌است. رادیو نقش مهم و حائز اهمیتی درآگاهی‌بخشی به همگان دارد و این اهمیت هر روز بیش‌تر و بیش‌تر خواهدشد. رادیو با قدمت ۸۳ سال سابقه، همچنان نقش برجسته‌ای برای شنوندگان خواهدداشت و برای تمام اطلاعات و خبرهای گوناگون سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، هنری، تفریحی، سرگرمی، تاریخی، اقتصادی و مذهبی، با هر نوع سلیقه‌ای قابل دسترسی است. یکی ‌از  برنامه‌هایی که من افتخار تهیه آن را دارم برنامه«راهی به آبادی» از رادیو ایران است. من برای تهیه گزارش رادیویی برنامه به روستاهای سراسر کشور سفر می‌کنم و با اهالی محترم آبادی‌ها، کشاورزان، کارآفرینان، باغداران، دامداران، پرورش‌دهندگان ماهی، زنبورداران، پرورش‌دهندگان گل و گیاه، طیور، شترمرغ، داروهای گیاهی، خرماکاران، قالی‌بافان، عشایر و...به گفت‌وگو می‌پردازم وخوشحالم که این برنامه مورد عنایت و توجه مخاطبان قرار گرفته‌است.  ابوذر ابراهیم، از اهالی رادیو ایران  من از رادیو، راه و رسم زندگی را آموخته‌ام شب از نیمه می‌گذشت، اما من با صدای دلنواز گوینده برنامه«راه شب»، رویا را تجربه می‌کردم.  بعدها خیلی چیزهای دیگر از رادیو یاد گرفتم و این بعدها همیشگی شد برایم. راست می‌گویند که رادیو یاد می‌دهد به آدمی راه و رسم زندگی را... . من از رادیو، راه و رسم زندگی را آموختم. گفتن از رادیو برای چون منی، یعنی گفتن از خود خود زندگی. در سال ۱۳۷۵ با نویسندگی در رادیو تهران، مشغول به کار شدم. چه داستان جالبی است این عشق که اگر در ظرف تمرین و تکرار قرارش بدهی، آنچه را بدان مهر می‌ورزی می‌یابی. از آن هنگام تا امروز زندگی، یعنی بهار ۱۴۰۲ با رادیو و اهالی خون گرم و قانعش، نرد عشق باخته‌ام و سفر دیده به جان کرده‌ام.  رهرو منزل عشقیم و زسر حد عدم تا به اقلیم وجود این همه راه آمده‌ایم رادیو عزیزم سلام.... تولدت مبارک. خواستم حرفای قلمبه سلمبه بنویسم برات، گفتم تو از خودمانی، گرمی و صمیمی، پس ساده بگویم دوستت دارم و تولدت مبارکمان باشد. خوشحالم سه تا برنامه قدیمی دارم و با کسانی کار می‌کنم که شما هم دوستشان دارید. «گلبانگ» با عمه مریم نشیبا که صدایش، حتی موج‌های دریا را آرام می‌کند.«قصه ظهر جمعه» ای که از خودم بیش‌تر سن و سال دارد. «کوی نشاط»ی که یک گروه بزرگ دارد تا کمی‌بخنداند و دل آدم‌ها را شاد کند. از تک تکشان نمی‌شود گفت، چون هر کدامشان گنجی هستند برای رادیو ... .