صدایش صلابت داشت و شنونده را میخکوب می‌کرد. کافی بود مخاطب پای گزارش‌های ورزشی او بنشیند، آن‌وقت بود که از هیجان گزارش‌های ورزشی استاد اسکویی به وجد می‌آمد. بیراه نیست بگوییم که خاطرات ورزش‌دوستان از چند دهه قبل با صدای استاد اسکویی عجین شده است و به عشق او گزارش‌های ورزشی را می‌شنیدند. هفته گذشته این استاد را که به «صدای خاص» در رادیو شهره بود، از دست دادیم و اهالی رادیو به سوگ نشستند. شادروان شاگردان بسیاری در رادیو تربیت کرد و به حرفه‌ای بودن در رادیو زبانزد بود.
به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، به‌رسم یادبود با چند تن از همکاران و دوستان قدیمی‌اش گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.
خسرو والی‌زاده، گزارشگر و کارشناس ورزش فوتبال در رادیو ورزش ضمن تسلیت به اهالی رادیو می‌گوید: درگذشت استاد را به اهالی رادیو تسلیت می‌گویم. وقتی این خبر را شنیدم بسیار ناراحت و متأثر شدم. روز قبل از درگذشت ایشان بااینکه ساعت ملاقات تمام‌شده بود، به دیدن استاد اسکویی در بیمارستان رفتم. شاید آخرین فردی بودم که قبل از فوت استاد به دیدنش رفت. خیلی متأسفم که این هنرمند را از دست دادیم. وی که از نزدیکان استاد اسکویی است، می‌افزاید: آشنایی ما با استاد به اواخر سال 1358 برمی‌گردد. زمانی که وارد کار رسانه شدم، استاد اسکویی را می‌شناختم. از همان سال‌ها با یکدیگر دوست بودیم. استاد یکی از مشوق‌های من برای ورودم به رادیو بود. یکی از برنامه‌هایی که افتخار داشتم نزد استاد باشم «صدای ورزش» رادیو تهران بود که بعدها از رادیو جوان پخش شد. پس از افتتاح رادیو ورزش هم از سال ۱۳۷۸ از این شبکه روی آنتن می‌رفت. حدود 25 سال با برنامه «صدای ورزش» در کنار استاد اسکویی بودم. البته برنامه‌های دیگر هم در خدمت استاد بودم. بشخصه بسیار از استاد آموختم، به‌عنوان بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین عضو رادیو خیلی از استاد آموختیم.
عاشق ورزش و رادیو بود
علی شاکری، کارشناس والیبال و هندبال رادیو ورزش از دوستان و همکاران قدیمی مرحوم تأکید می‌کند: کارم را با آقای اسکویی از سال ۱۷۲ شروع کردم. من که تازه‌کار بودم و استاد هم پیش‌کسوت ما. در برنامه «عصرانه» با استاد اسکویی آشنا شدم. البته از قبل سابقه و آوازه‌شان را شنیده و شناخت داشتم. تا اینکه کم‌کم با گزارشگری والیبال کارم را در کنار او شروع کردم. این همکاری تا شروع رادیو ورزش ادامه داشت، اما با افتتاح این شبکه ارتباط ما خیلی جدی‌تر شد. «جهان ورزش والیبال» یا «صبح ورزش» را در کنار هم بودیم. گاهی شادروان اسکویی مجری و من هم کارشناس بودم و بالعکس. قبل از اینکه او در بستر بیماری بیفتد باهم کار می‌کردیم. وی ادامه می‌دهد: او انسان رئوف، مهربان، دوست، مشوق و متواضعی بود. غرور و تکبر نداشت و بی‌ریا کارش را با عشق انجام می‌داد. عاشق میکروفن بود. رابطه پدر و پسری داشتیم. خیلی خوب ارتباط برقرار می‌کرد. خیلی از استاد آموختم. استاد اسکویی بزرگ‌تر و راهنمای خوبی برای ما بود. روحش شاد و یادش گرامی.
جایش همیشه‌سبز خواهد بود
میرزا شفیع، کارشناس ورزش و یکی از دوستان قدیمی مرحوم استاد اسکویی تصریح می‌کند: مرحوم اسکویی از پیش‌کسوتانی بود که این افتخار نصیب من شد که در نشریات همکاری داشته باشیم. در رادیو ورزش هم 22 سال با هم همکار بودیم.
وی با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی پیش‌کسوت خوش‌صدای رادیو ورزش می‌افزاید: استاد علاقه‌مند بود همه در کارشان پیشرفت کنند. او یاری صمیمی و یک پدر برای همه بود. بدون تردید استاد اسکویی در رسانه ملی اسطوره بود. همه خاطرات خوبی از استاد دارند. همیشه با روی باز و انرژی مثبت با همه صبحت می‌کرد. خیلی پرتلاش بود، هیچ‌وقت از کار دست نکشید و عاشق کارش بود. با رفتن او خلأ بزرگی در رادیو ورزش به وجود می‌آید. صدای مسعود اسکویی برای همیشه ماندگار است و جایش برای همیشه‌سبز خواهد بود.
باتجربه همراه با صدایی خاص
صدرالدین کاظمی، کارشناس رشته‌های ورزشی که به‌عنوان گزارشگر کشتی با مرحوم اسکویی برنامه «صبح و ورزش» را به مدت دو ساعت اجرا می‌کرد، می‌گوید: تقریباً به مدت 40 سال است که همدیگر را می‌شناختیم. روابط ما صمیمی‌بود و با استاد انس و الفت داشتیم. کاظمی ادامه می‌دهد: مرحوم اسکویی شخصیت منحصربه‌فردی داشت. ازنظر جنس صدا، تک و خاص بود. هر فردی این قدرت، حجم صدا و شیرینی صدا را نداشت. باتجربه بود و همه مراحل دانشگاهی کار را در داخل و خارج از کشور فرا گرفته بود. صدایش متفاوت بود. همچنین معلومات و اطلاعات لازم را در رشته ورزشی خصوصاً چند رشته ورزشی و در صدر آن‌ها والیبال داشت. ضمن اینکه گزارش‌های ورزشی را خیلی عادلانه قضاوت می‌کرد.