عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات خاک و آب ادامه داد: وقتی بحث هدر رفت یا راندمان را در زمینه آب استفاده شده در حوزه کشاورزی مطرح میکنیم، باید میان تلفات انرژی و هدف رفت آب تفاوت قائل شویم؛ از این رو ۳۰ درصد انرژی در دنیا تلف شده و از رده خارج میشود ولی وقتی اعلام میکنیم که در بخش کشاورزی راندمان آب ۶۰ درصد است، بدین معنا نیست که ۴۰ درصد آب هدر میرود؛ بلکه این آب تا بخشی صرف تعریق و تعرق گیاه شده و قسمی دیگر هم وارد آبهای زیر زمینی میشود.
ابراهیمیپاک در بخشی دیگر از سخنان خود اظهار کرد: بخشی از آبِ کشاورزی نفوذ عمقی پیدا میکند که در این جا بحث راندمانها مطرح است و این نفوذ عمقی در اصل موجب میشود آب از محلی به محل دیگر برود و به منابع آب زیر زمینی اضافه شود و این نفوذ را نمیتوان به عنوان تلفاتِ آب در زمینه کشاورزی محسوب کرد و تفاوت راندمان انرژی با راندمان آبی در همین جاست چون در کشور تلفات آبی نداریم چون فقط نفوذ عمقی اتفاق میافتد و آب به طبقات پایین تر نفوذ مییابد؛ هرچند این مسئله جزو تلفات محسوب میشود ولی در بیلان آب، چیزی تلف نشده و فقط از زمینی به زمین دیگر نفوذ داده شده است.
وی چنین مطلبی را از نگاه کلان به مدیریت آبی قابل توجیه دانست و تصریح کرد: حال باید بدانیم چگونه از آبی که در اختیار داریم، استفاده بهینه کنیم؛ چنان چه در سند امنیت ملی آمده است که از منابع ۱۰۰ میلیاردی که در اختیار داریم، میبایست تا ۵۱ میلیارد در بخش کشاورزی هزینه کنیم و الباقی را صنعت و شرب و... مورد استفاده قرار دهند و از طرفی در برنامه هفتم که در اختیار شورای نگهبان است، مطرح شده سالی سه میلیارد متر مکعب از این آب باید کاهش پیدا کند.
ابراهیمی پاک خاطرنشان کرد: در این بین بحثی با عنوان بهره وری یا تولید به ازای آب مصرفی را داریم که در نسبت به استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارد و در این بین مقصر، آب موجود در کشور نیست بلکه استانداردهای جهانی است که تاثیر مناسب خود را نداشته است ولی وقتی عملکرد را تقسیم بر آب مصرفی در سطح کشور کنیم، مثلا در حوزه گندم و بسیاری محصولات، عدد به دست آمده حتی به یک هم نمیرسد.